3 (!) maanden na je bevalling een Ironman doen…

Voor de meeste triathlonfans zal Michelle Vesterby een bekende naam zijn. Al jaren doet de Deense mee in het professionele triathloncircuit en staat ze in de top twintig van ’s werelds beste vrouwen. Daarnaast eindigt ze vaak op het podium bij Ironman. Ook in 2018 deed zij mee aan het WK Ironman in Hawaii en werd zij 21^e. Een prestatie onder haar niveau die achteraf heel logisch was. Op dat moment was Michelle Vesterby namelijk tien weken zwanger en wilde ze natuurlijk geen risico’s nemen.

De atlete Michelle Vesterby

Met een zwangerschap van tien weken een hele triathlon volbrengen, is niet iets wat deskundigen aanmoedigen. Sterker nog, de meeste verloskundigen en gynaecologen zullen het je met klem afraden. Maar een professionele triatleet als Michelle kent haar lichaam ontzettend goed en heeft bovendien een groot en deskundig team om zich heen. Haar lichaam is gewend aan het doen van triathlons en op dat moment was ze nog in topvorm. Bovendien is Hawaii het einde van het seizoen en heeft ze dus ook in 2018 een flink aantal wedstrijden gedaan zonder zwanger te zijn. Daarom geloof ik dat zij, ondanks haar prille zwangerschap, op een juiste en veilige manier deze triathlon heeft volbracht.

Keizersnede

Tijdens haar gehele zwangerschap heeft Michelle Vesterby door getraind en omdat zij een geplande keizersnede had, wist zij precies tot wanneer zij haar trainingen kon inplannen. Daarnaast denk ik dat ze vrij weinig complicaties heeft gehad waardoor ze kon blijven doorgaan met zwemmen, fietsen, hardlopen en haar krachttraining. Maar dat is niet het enige voordeel wat Michelle had. Omdat zij professioneel atlete is, is de sport haar grootste prioriteit. Zij heeft de mogelijkheden om te gaan trainen, eten, slapen en dan weer eten, trainen, slapen.

Helaas is dat voor onze grote groep vrouwen iets anders. Naast onze carrière in de triathlon moet er ook brood op de plank komen en hebben we een huishouden te runnen. Tegen de tijd dat Michelle kan gaan rusten, moeten wij misschien nog wel gaan trainen. En wanneer zij om 22.00 uur richting bed gaat, zijn wij blij als we klaar zijn met koken, de administratie, boodschappen doen of het huishouden.

De drie fases na een operatie

Michelle Vesterby koos voor een geplande keizersnede, waardoor ze haar trainingsmomenten rondom haar bevalling kon blijven plannen. Dat heeft voordelen, maar ook nadelen. Een keizersnede is een openbuik operatie, waarbij de huid, het (bind)weefsel en de onderliggende buikspieren worden doorgesneden of afgescheurd. Hoewel het niet goed klinkt, is het inscheuren beter omdat dit het herstel later bevordert. Na deze operatie zal het lichaam in drie fases herstellen;

• In de eerste 24 tot 48 uur gaat het door de ontstekingsfase heen. In deze fase ontstaat er een zwelling omdat het lichaam veel cellen naar het rampgebied stuurt. Deze cellen herstellen een deel van het wondgebied en leren welk DNA er nodig is om de rest te herstellen.
• De 10 tot 21 dagen die daarop volgen, wordt de proliferatiefase genoemd. Er ontstaat een weefsel dat de wond zo snel mogelijk probeert te helen. Dit proces is te vergelijken met een pleister of een zwaluwstaartje. In deze fase kan het lichaam al voorzichtig belast worden. Ook bij hechtingen is belasting in deze fase geen probleem, weet ik uit eigen ervaring.
• Als laatste komt dan de remodelleringsfase. In deze fase wordt het definitieve weefsel aangemaakt en zie je van binnen niets meer terug van de ravage. Op de huid zal het litteken nog wel zichtbaar blijven. Deze fase duurt een aantal maanden.

Professional of amateur

Net als iedere andere vrouw is ook Michelle door deze drie fases heengegaan. Maar omdat zij triatleet van beroep is en ook weer aan het werk moet, verwacht ik dat er een aantal aanpassingen zijn geweest om haar sneller door deze fases heen te laten gaan. Ik vermoed dat zij ook een speciale pleister heeft gekregen voor haar keizersnede, want zij lag na 2,5 week alweer in het zwembad. Deze pleister kost ongeveer honderd euro en bevordert het herstel van de wond. Zonder pleister moest ik acht weken wachten, hoewel ik achteraf best na vijf tot zes weken alweer het water in had gekund.

Zodra je in de tweede fase komt, kan je alweer rustig starten met trainen en het opbouwen van de spieren. Dit houdt nog niet veel in, al kan je wel een beetje je buikspieren aanspannen, je bekkenbodem opzoeken en zittend je bovenbeen- en rugspieren trainen. Voor mij betekende dat, dat ik iedere dag tien minuten kon trainen en verder druk in de weer was met de kleine. Net als Michelle zat ik na drie weken alweer op mijn racefiets. In mijn strakke pak en snelle helm fietste ik tien kilometer in nog geen 18 kilometer per uur. Niet snel, maar intens gelukkig. Vanaf dat punt kon ik stapje voor stapje opbouwen en stond ik een jaar na dato aan de start van mijn eerste hele triathlon. Dit proces doorstond Vesterby dus in drie maanden.

Grote verschillen

Het verschil in tijd is aan de hand van een aantal redenen te verklaren;

• Al voor haar zwangerschap was zij twintig keer fitter, übersterk en megabelastbaar dan ik.
• Zij kent en herkent alle pijntjes en weet precies wat goed en niet goed voelt. Zij kent haar lichaam nog beter dan dat wij ons kunnen voorstellen.
• In plaats van vier maanden verlof nam zij maar één week vrij.
• Voor haar staat de sport op de eerste plaats en wij doen het naast het werken en het gezin. Haar man is tevens haar begeleider en zorgt voor een perfect schema. Zij hoeft zich dus niet druk te maken om oppas of andere zaken.
• Ze heeft een team aan specialisten om zich heen, terwijl wij moeten wachten op artsen of verloskundigen en flink moeten betalen voor een masseur of een fysio. Daarnaast heeft zij een topsportstatus in Denemarken, waardoor er veel mogelijk is voor haar.
• Dankzij haar fitte lichaam en het actieve herstel, is het lichaam weer sneller op topniveau.

Ieder herstel is anders

Kortom ieder herstel is anders en hangt onder andere af van de mogelijkheden en tijd. Ik heb ooit een kijkoperatie in mijn knie gehad. Volgens de orthopeed zou daar zes tot acht weken herstel voor staan. Omdat ik toen ook al in de sport werkte als revalidatie trainer en niet zoveel tijd had om te revalideren, besloot ik de theorie op mijzelf los te laten. De dag na de operatie ben ik achterop de fiets van mijn vriend naar de sportschool gegaan en gestart met zestig kilo squatten. Niet tot 90 graden kniebuigingen, maar precies tot aan wat kon. Een week later kon ik alweer zelf fietsen en mijn knie maximaal buigen en strekken.

Drie weken later was de knie alweer maximaal belastbaar en zes weken later rende ik naar de controle van de orthopeed. Op dat moment had ik de tijd om iedere dag te trainen en mij voor 100% te focussen op het herstel. De zes tot acht weken die voor deze revalidatie stonden, is gericht op iemand die maar drie tot vier keer per week kan trainen en misschien eens per week naar een fysio kan. Zo kan het herstel en de herstel periode van persoon tot persoon verschillen.

Te vroeg?

Steeds vaker krijg ik de vraag of Michelle niet te vroeg is gestart met de triathlon. Ik geloof dat zij heel goed weet wat ze doet en wat haar lichaam aankan. Wel twijfel ik of deze drie maanden niet iets te kort waren om weer mee te doen aan de wedstrijden. Er is namelijk een kans dat een te snelle en maximale belasting problemen op de lange termijn kunnen veroorzaken. In het geval van Michelle kan ik daar niet veel over zeggen, maar dat zal over twintig jaar duidelijk worden. Over een paar weken staat haar eerste hele triathlon alweer gepland en daaruit kan je concluderen dat ze snel herstelt en alweer behoorlijk sterk is.

Daarnaast is Michelle zo ontzettend goed dat zij ook op 90% een podiumplek kan pakken. Dit is een truc die ook Yvonne van Vlerken regelmatig heeft toegepast. Op deze manier herstelt het lichaam namelijk makkelijker en is het mogelijk om meer wedstrijden te doen.  De conclusie van het verhaal is dus eigenlijk dat het herstel na een bevalling net zo persoonlijk is als de zwangerschap zelf. En dat er veel factoren invloed hebben op het herstel. Mocht je zelf net uit een zwangerschap komen, of misschien wel terugkomen van een blessure, denk dan terug aan de drie fasen en pas de oefeningen erop aan. Ga ook altijd langs bij een fysiotherapeut of een andere deskundige.