In 2018 had ik mijzelf als doel gesteld om een halve triathlon te doen. In mijn omgeving waren er veel mensen die dat echt iets voor mij vonden en het dus ook wel begrepen.
Daarnaast waren er ook veel die er wel wat bedenkingen bij hadden.
Waarom? Omdat ik sinds oktober 2017 vader ben geworden van ons eerste zoontje.
Dat betekende dus dat ik mijn trainingen in 2018 moest combineren met het nieuwe vaderschap.
Natuurlijk geeft een zoontje eigenlijk al meer dan genoeg te doen om, naast 36 uur werken, je tijd mee door te komen.
Maar niet voor Marcel. Nee, ik had nou eenmaal weer bedacht om die halve triathlon te gaan doen. En doordat ik vader ben geworden had ik er weer een aantal nieuwe redenen bij om juist wél die triathlon te gaan doen.
Dus op zoek naar een oplossing om mijn trainingen te combineren met mijn nieuwe vaderschap.
Trainingen plannen als jonge vader
In 2018 maakte ik mijn eigen trainingsschema en trainingen. Belangrijkste reden voor mij was vooral de flexibiliteit om zelf invloed te hebben wanneer ik wat en hoe ging trainen. En ik had nog niet het idee veel te halen uit een coach als beginnen triatleet.
Ik begon met een mooie jaarkalender waarop ik mijn grote A-wedstrijd op zetten; 9 september in Almere. Verder had ik een aantal kortere afstanden gepland eerder in het jaar om in wedstrijdritme te komen. Omdat ik nog nooit meer dat 12 kilometer had hardgelopen plande ik in februari al mijn eerste halve marathon.
Dan vanuit de wedstrijden het trainingsschema opbouwen. Bepalen hoeveel weken er zijn, welke periodisering ik er in wilde hebben. Als laatste vanuit die basis een weekschema opzetten.
Om mijn trainingen zo goed mogelijk te combineren met de rest van mijn tijd wilde ik zo veel mogelijk vaste trainingsmomenten inplannen. Dan weet je waar je naar toe moet werken om het allemaal passend te maken.
Ik begon met een mooi weekoverzicht en blokte per dag welke momenten wat voor training ik wilde gaan doen. De momenten dat het zwembad open was mooi even langs voor ik naar kantoor ging.
Hardlooptrainingen proberen ‘s-ochtends vroeg te doen zodat ik terug was als ons zoontje ongeveer wakker zou kunnen worden. Dat werd dus om 05:00 de wekker zetten om dat te kunnen halen.
En fietstrainingen op de avonden dat mijn vrouw weg was of op mijn papa-dag, zodat ik lekker op de Tacx kon springen en de babyfoon naast me kon zetten als ons zoontje lag te slapen.
Op de momenten dat ik anders nog in bed lag, of ‘s-avonds op de bank hing wisselde ik die tijd in voor trainingstijd. Zo offerde ik zo veel mogelijk verloren tijd op, in plaats van familietijd.
Op de zaterdag langere trainingen, wisselend van langer fietsen of lopen of een brick training. Een goede planning waardoor ik het overzicht goed kan behouden. Ik hou er van. Voor mijn gevoel een perfecte basis om het jaar mee van start te gaan.
Hoe ik mijn strakke planning vol heb gehouden
Door een strakke planning haal je een stuk spontaniteit uit het trainen. Spontaan op zondagochtend een lange fietsrit met vrienden maken zat er alleen sporadisch in.
Het geeft je ook structuur waar je samen met het thuisfront afspraken over kunt maken zodat je allemaal weet waar je aan toe bent.
Is dat ideaal? Het werkt in ieder geval wel om een soort van jaarplanning te kunnen maken waar je toch graag wat structuur in wilt hebben.
Vol goede moed begon ik zo aan het seizoen. Na een paar weken ontstonden natuurlijk de eerst discussies in huis of er niet wat geschoven kon worden omdat vrouwlief toch echt op die trainingsavond weg wilde.
Ik wees er op dat we deze afspraken gemaakt hadden, en zij dat niet alles vast te leggen is en we ook flexibel moeten blijven. Logisch natuurlijk.
De eerste deukjes in mijn trainingsschema begonnen zich al te vormen.
Naar verloop van tijd kwam het ook wel eens voor dat vrouwlief een avond geen zin had om met ons zoontje te zijn omdat ze een zware week op het werk had gehad. Of dat ze op de zaterdagochtend wel eens lekker wilde uitslapen.
Lastig, lastig. Want als jij wilt uitslapen, en ik daardoor mijn training mis / moet aanpassen, dan wil ik die later op de dag wel kunnen doen. Of dat wil ik die op zondag doen.
Maar nee Marcel, zo werkt dat niet.
Een training overslaan is niet zo erg. En daarmee gezelligheid in huis is een stuk belangrijker dan een training.
Hoe heerlijk ik zelf een strakke planning ook vind, al snel kwam ik er achter dat flexibiliteit om trainingen te verschuiven, overslaan of aan te passen minstens zo belangrijk is.
Om terug te komen op de opmerking hoe ik mijn strakke planning heb volgehouden? Niet dus. 😉
Veranderingen en plannen voor 2019
Voor september dit jaar staat de halve in Almere weer op de agenda. Daarnaast in juni de kwart in Waalwijk en in Rosmalen.
Verder heb ik nog geen concrete dingen gepland. Wordt Almere dit jaar weer mijn echte hoofddoel?
Qua trainen hou ik hier zeker rekening mee, al zal de intensiteit een stuk minder zijn. Ik ga ‘m sowieso doen omdat een vriend van me zich ook ingeschreven heeft, en die kan ik niet alleen laten natuurlijk.
De grootste verandering staat ons in juli te wachten, dan verwachten we namelijk ons tweede kindje!
Super blij mee natuurlijk en ik kan niet wachten tot het zo ver is. Heerlijk om nog zo’n klein mensje erbij te hebben.
Al weet ik zeker dat het flinke impact op mijn trainingsuren gaat hebben.
Hoe ik daar dit jaar mee om ga? Waarschijnlijk grotendeels hetzelfde als afgelopen jaar.
Een goede planning, nog flexibeler om aan te passen en er gewoon weer volle bak voor gaan.
Mijn 5 tips voor een geslaagde triathlon training met kleine kinderen;
- Strakke planning om duidelijke afspraken te kunnen maken
- Flexibiliteit om van de planning af te wijken, zonder discussies
- Communicatie over alles
- Offer “verloren” tijd op
- Ben gemotiveerd om de trainingen die je kunt ook echt te doen.
