Rennen is voor mij altijd een strijd maar dit keer meet ik hoeveel strijd met de Stryd. De Stryd is een klein stukje techniek dat je op je schoen vastmaakt. De acceleratoren meten hoeveel Watt je levert. Althans dat zegt de verpakking.
In theorie kan je dan dus net als met fietsen trainen op power en hoef je minder op je hartslag te letten omdat die vaak ’te laat’ is. Ik heb 2 keer een run gedaan met de Stryd, eigenlijk 4 keer maar de batterij bleek op. De data is of live uit te lezen op een compatible horloge als de Fenix of op je mobiel via de app. Achteraf uitlezen kan ook, daarom liep ik 2 keer voor P. Snot.
De eerste run was op een loopband de tweede gewoon lekker buiten. Zowel buiten als op de loopband gaf de Stryd dezelfde afstand aan als de Garmin. De Milestone pod die ook mee hobbelde ongeveer dezelfde afstand. En dan is er nog een heleboel andere data te vinden in de web omgeving van Stryd maar die interface is ronduit slecht. Ziet er cool uit maar ik snap er niks van. Verbaast niemand natuurlijk…
Ik ben echt dol op gadgets zeker met mooie grafiekjes erbij. Maar hier raak ik geen wijs uit. En dat wil ik wel maar ik heb de Stryd te leen dus is er geen stok achter de deur om te gaan studeren. Mijn Garmin geeft al heel variabelen aan; die ik eigenlijk niet gebruik. Ik ben blij dat ik al rustig 10k kan lopen na de blessur en ben misschien nog niet ‘Stryd waardig’.
De Milestone pod kan je ook op Zwift zetten maar die kost drie tientjes.
Ding kost ruim 200 euro. Koop ik liever een paar extra schoenen voor. Maar hoor graag als er mensen zijn die er wel gelijk verliefd op waren.
Geef een reactie