‘Ik krijg de kriebels’ waren de woorden van mijn dochter Lìvi vlak voordat ik de triatlon van Huizen zou finishen. Nu heeft zij veel en vaak de kriebels, zoals dat hoort bij een 7 jarige. Echter, deze kriebels waren specifiek gericht op mijn prestatie. Ik mocht namelijk de triatlon van Huizen winnen. Exact drie jaar na mijn triatlon debuut, die ook daar was, kon ik mijn nog korte carrière al een behoorlijke glans geven.
Winnen is maar voor weinigen weggelegd, dat is grotendeels afhankelijk van genetische aanleg. Daarbuiten gaat het om hele andere dingen. En daar wil ik het in deze blog dan ook over hebben. Focus, doelen stellen, jezelf overwinnen en plezier maken zijn de echte ingrediënten voor persoonlijk succes in de (duur)sport. [embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=tVsONrlpJTs[/embedyt]
De waarom kriebel.
Wanneer je met sport begint en in ons geval duursport, heb je een doel voor ogen. Iets wat je wil bereiken met de activiteit. Dat kunnen sociale contacten zijn, gewicht verliezen, fitter worden. Maar ook een bepaalde afstand kunnen afleggen of aan een specifiek evenement kunnen meedoen. Later komen er bij velen verbeterdoelen bij. Niet voor niets zijn veel hardlopers geboeid bezig met PR’s. In de voorbereiding naar zo’n doel zal je vele malen de kriebels krijgen. En dit zijn zowel positieve als negatieve kriebels.
Je doel is niets waard zonder betekenis, dus ga op zoek naar waarom je dat wil bereiken. Een dergelijke betekenis gaat net iets dieper dan fitter worden. Bedenk waarom je dat wil. Zo wilde ik 3 jaar geleden een halve triatlon doen vanwege het 10 jarig jubileum van mijn diagnose schildklierziekte. Ik wilde deze mentaal en fysiek zware en heftige periode met deze prestatie achter mij laten en een nieuwe paal slaan om mijn leven verder vorm te geven. De kriebel om dit voor elkaar te krijgen zat heel diep en zorgde voor focus en commitment.
De, ‘ja maar hoe dan?’ kriebel
Met alleen commitment een een stevige motivatie ben je er nog niet. De volgende kriebel, of kriebels, dienen zich dan aan. Aan welke fysieke standaard moet ik voldoen om de finish te halen en hoe ga ik dat vervolgens bereiken? Vorig jaar zwom ik bijvoorbeeld het IJsselmeer over. Vooraf stelde ik mijzelf een aantal vragen. Ben ik conditioneel fit genoeg om zolang actief te zijn? Ben ik technisch goed genoeg om zolang te kunnen zwemmen? En wat heb ik onderweg aan energie nodig om het te kunnen blijven volhouden? Over dit deel zijn boeken vol geschreven en ga ik niet verder in. Belangrijk is dat je inzicht krijgt in wat je kan, hoe je kunt verbeteren en wat een realistisch doel is. Een plan maken, of laten maken, en vervolgens vertrouwen op je keuzes en voorbereiding.
De ‘ja maar het regent’ kriebel
En dan is het eindelijk zover. Je wordt wakker, als je überhaupt geslapen hebt, en je realiseert je dat vandaag die dag is waar je zolang naartoe hebt geleefd. Deze kriebels zijn het heftigst en omschrijven ook de eerder genoemde kriebels van Lìvi. Nervositeit. Kan ik het echt? Bij mij zorgen deze zenuwen voor een negatief gedachtenpatroon. Heel vaak heb ik geen zin meer om te starten en bagatelliseer ik mijn mogelijkheden. Maar de setting kan je ook naar andere gedachten afleiden. Voordringende mensen bij de start, een overtrekkend buitje, hoge temperaturen, je gooit een bekertje sportdrank ik je nek in plaats van water of de wind en golfen tijdens de IJsselmeeroversteek kunnen je afleiden van je taak en doel.
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=6O0x1kqwsZw[/embedyt]
Tijdens de loopronde van de triatlon in Huizen realiseerde ik mij bijvoorbeeld dat ik op kop lag en dus kon winnen. Even later betrapte ik mij er op dat ik al bezig was met wat ik na de finish zou gaan doen. Wat ik zou gaan zeggen, wie ik zou gaan bedanken en waar ik het prijzengeld aan zou uitgeven. Heel erg leuk natuurlijk, maar op dat moment verslapt wel de aandacht op de taak. Ik vermande mij en legde de focus op mijn taak, hardlopen.
Jezelf overwinnen, voorbij aan je verwachtingen
Twee weken na mijn overwinning deed Lìvi mee aan een kindertriatlon. Een paar maanden daarvoor had ik haar verteld dat deze er zou komen. Een aantal weken later kwam ze er op terug met de mededeling dat ze mee wilde doen. Ik vroeg haar waarom. ‘Ik vind het leuk om hetzelfde als jou te doen papa’, ‘ik hou toch ook van sporten’ en ‘dan kan ik na de finish van die lekkere dingetjes eten’. Prima motivatie volgens deze papa. Ik vroeg haar wat er dan nog nodig was deel te kunnen nemen. ‘Hardlopen doen we al wel eens’, ‘Fietsen doe ik naar school´ en ‘ik zit al op wedstrijdzwemmen, dus ik denk dat ik wel kan.’ Maar misschien dat wisselen nog even oefenen´. En zo geschiedde. In aanloop hebben we ook de ‘wedstrijd’ gevisualiseerd, wat kan er onderweg allemaal gebeuren. Kinderen die je afsnijden op de fiets of lelijke dingen zeggen. Hoe hard kan je fietsen, wanneer doe je het rustiger aan op de fiets en wat doe je als je pijn in je zij krijgt bij het hardlopen. Op de dag zelf hadden we beide de kriebels, maar we wisten dat ze goed voorbereid was. En dus lag de focus volledig op de taak. Lìvi won de triatlon en vertelde mij achteraf ‘Ik wist onderweg helemaal niet dat ik ging winnen papa’.
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=Qhwta2nUG-8[/embedyt]
Plezier maken
Het samen met anderen toeleven naar evenementen is een belangrijk onderdeel van mijn voorbereiding. Zonder alle mensen met wie ik train, praat en omga zou ik nooit in staat kunnen zijn te doen wat ik nu doe. Mijn belangrijkste drijfveer is de sociale verbondenheid. In ons gezin bijvoorbeeld winnen wij, en niet ik. Dus wanneer je jezelf een doel stelt en aan de slag gaat om dat te realiseren neem dan vooral anderen mee in je reis en geef ze een aandeel, benoem voor of achteraf wat zij voor je betekenen. Veel clubgenoten kijken bijvoorbeeld op tegen mijn prestaties, echter zonder hun antwoorden op mijn vragen had ik dat nooit kunnen realiseren. Je ontvangt tickets voor elkaars reizen en wisselt ervaringen uit. Wanneer ik mijn triatlonpak uitleen of wisseltips geef aan iemand dan ben ik trots op de prestatie die diegene vervolgens levert. Deze prestatie is voor mij een motivatie-mantra tijdens mijn komende wedstrijden. Je doet het op de dag zelf alleen, maar neem onderweg wel alle energie van anderen in de reis voorafgaand mee.
Als laatste wil ik je veel plezier wensen in jouw reis naar het volgende doel, ik hoop dat ik een bijdrage heb kunnen leveren. Zo ja, laat het mij weten. Je weet inmiddels waarom!
Bronnen:
Van Yperen, N.W. (2019, 26 februari). Doelen, Focus en cirkels. Geraadpleegd op 24 juli 2019, https://www.sportscience.blog/2019/02/26/doelen-focus-cirkels
